Το Φαντάσου το Τέλος εξετάζει τη σημασία που έχει το πένθος στη ζωή μας διαχρονικά, δίνοντας έμφαση στο σήμερα, που το τέλος του κόσμου φαντάζει πιο κοντά από ποτέ. Γιατί, άραγε, το τέλος της ζωής μέσω μιας υποκείμενης οικολογικής καταστροφής κατανοείται από εμάς ως ένα είδος τιμωρίας, ως αντίποινο που θα πρέπει να υποστούν τα ανθρώπινα όντα για όλα τα δεινά που προκάλεσαν στη φύση; Γιατί αρνούμαστε να πενθήσουμε, κι άρα να αναγνωρίσουμε όλα όσα ενδέχεται να χαθούν; Ο Ληρ εμπνεόμενος από τη διδασκαλία του Αριστοτέλη συνδέει τη διττή σημασία του τέλους ως σκοπού και ως τερματισμού και προσπαθεί να καταδείξει πώς αυτές οι δύο σημασίες διαπλέκονται στη φαντασία, στη σκέψη και στη φαντασίωση. Ο Ληρ αντλώντας στοιχεία, κυρίως, από τη φιλοσοφία (Αριστοτέλης, Βιτγκενστάιν, Χάιντεγκερ) και από την ψυχαναλυτική θεωρία (Φρόιντ, Κλάιν, Γουίνικοτ)  διερευνά την ηθική σημασία του πένθους, αναδεικνύοντάς το ως έναν βασικό τρόπο ύπαρξης του ανθρώπου. Σύμφωνα με τον Ληρ ο άνθρωπος είναι το ον που πενθεί, προσπαθεί να νοηματοδοτήσει όλα όσα συνέβησαν, προκειμένου να αναζωογονήσει το παρόν και να πορευτεί στο μέλλον. Εξετάζοντας ετερογενή μεταξύ τους θέματα, αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία, την άρνηση του ενταφιασμού των Νοτίων στον αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, τη σημασία της συνέντευξης που έδωσε η Μέγκαν Μαρκλ στην Όπρα, τον ρόλο των ανθρωπιστικών επιστημών, την υποδειγματικότητα του βασιλιά Πρίαμου κ.α., δημιουργεί έναν οδηγητικό μίτο που διατρέχει όλο το βιβλίο. Διαγιγνώσκει με ανάγλυφο τρόπο την άρρηκτη σχέση μεταξύ της ηθικής στόχευσης για ευτυχία (ευδαιμονία) και της δραστηριότητας του πένθους.